ทั่วเมืองKolkata งานแทบทุกอย่างที่เราเห็น ล้วนแต่เป็นหน้าที่ของผู้ชายทั้งนั้น ร้านอาหารข้างทาง พ่อลูกสองลูกสาม ช่วยกันขายช่วยกันคุ๊ก ร้านขายโทรศัพท์ ซิมอินเทอร์เน็ต ชานมข้างถนน คนขับสามล้อออโต้ แทกซี่ กระเป๋ารถเมล์ คนปั่นสามล้อรับซื้อกล่องกระดาษ สามล้อขายผัก ผลไม้ไม่มีผู้หญิงเป็นผู้ขายสักคน
มันยิ่งเซอร์ไพรส์กว่านั้น เมื่อตลาดดอกไม้ริมสะพาน Hawrah สีของกองดอกไม้ขนาดใหญ่ สีส้ม เหลืองของดอกดาวเรือง สีเขียวของใบไม้ใบพลู แซมด้วยสีแดงก่ำของดอกชบาหนู กลับตัดด้วยผู้ชายอินเดียผิวเข้มตาคม ไว้หนวดเครา บ้างเอาพวงมาลัยดอกดาวเรืองแขวนเต็มคอ บ้างนุ่งโสร่งเทินกระสอบดอกไม้ใบใหญ่เบ้อเริ่ม
ดอกพุดสีขาวเอกเล็กๆถูกร้อยเป็นเส้นสวยงามไม่ไผ่ลำเล็กๆถูกมัดอย่างเป็นระเบียบพร้อมที่จะแบกขึ้นบ่าแลกกับแบ้งค์รูปี
ความสวยงามของดอกไม้ไม่ไช่เรื่องเฉพาะสถาพเพศเสียแต่เมื่อไหร่
ความสวยงามของดอกไม้เป็นหน้าที่ของใครก็ได้ที่รักดอกไม้นั่นถูกต้องกว่า
เคยได้ยินมั้ยว่า คนมือร้อน ปลูกต้นไม้ก็ไม่ขึ้น จับดอกไม้ก็ช้ำ ดองอะไรก็เสีย
คนมือเย็น ปลูกอะไรก็งาม จัดดอกไม้เสียบโน่นทีนี่หน่อยก็งาม
คนมือเย็น ปลูกอะไรก็งาม จัดดอกไม้เสียบโน่นทีนี่หน่อยก็งาม
แล้วพี่พี่ชายหน้าเข้มหนวดเคราเหล่านั้นยืนขายดอกไม้เป็นอาชีพที่สัมผัสดอกไม้ทุกวันได้โดยไม่ช้ำเสียหาย
หรือถ้าข้างในใจผุดผ่อง ปราณีตกับงานของตัวเองใครก็ได้ที่จะประกอบอาชีพใดๆก็สำเร็จ...........
....................
0 ความคิดเห็น